Styrodur (XPS) do izolacji płyty fundamentowej

W obliczu rosnących kosztów energii i dążenia do maksymalnej efektywności cieplnej, tradycyjne metody fundamentowania ustępują miejsca nowoczesnym rozwiązaniom, a płyta fundamentowa wyrasta na faworyta inwestorów budujących domy przyszłości. Ale jak uchronić tak solidny fundament przed podstępnym chłodem i wilgocią z gruntu? Kluczem jest właściwa izolacja, a gdy mówimy o izolacji pod płytą, Styrodur do płyty fundamentowej jest absolutnie niezbędny, gwarantując eliminują wszystkie mostki termiczne i zapewniając izolacja cieplna fundamentu styrodurem xps jest na najwyższym poziomie. Bez niego cała idea energooszczędności wylewa się jak woda w niezabezpieczonym wykopie.

Analizując popularność i skuteczność rozwiązań fundamentowych w ostatnich latach, obserwujemy wyraźny trend przechodzenia od tradycyjnych ław fundamentowych w kierunku żelbetowych płyt. Dane zbierane z różnych projektów budowlanych, zarówno tych realizowanych w technologiach murowanych, jak i prefabrykowanych, pokazują konkretne różnice w kluczowych wskaźnikach. Płyta fundamentowa, zwłaszcza w połączeniu z odpowiednią izolacją z ekstrudowanego polistyrenu, oferuje przekonujące argumenty dla inwestorów szukających trwałości i efektywności.

Patrząc na zestawienie kluczowych parametrów, łatwo dostrzec, dlaczego płyta fundamentowa, zwłaszcza w parze z izolacją XPS, zdobywa uznanie. To nie tylko kwestia przyspieszenia prac na budowie – choć oszczędność rzędu 50% czasu poświęconego na sam fundament jest znacząca i przekłada się na realne pieniądze oraz szybsze zamieszkanie. To także głęboko analityczne spojrzenie na fizykę budynku i zachowanie konstrukcji na gruncie. Zredukowane obciążenie jednostkowe gruntu minimalizuje ryzyko nadmiernego osiadania, co ma kolosalne znaczenie, szczególnie na problematycznych gruntach. Ponadto, zintegrowana, ciągła warstwa izolacji od spodu eliminuje ten element fundamentu z równania strat ciepła, czyniąc podłogę na gruncie naturalnie ciepłą, co jest odczuwalne w codziennym komforcie użytkowania i portfelu właściciela domu. To po prostu mądra, przyszłościowa inwestycja, która odpowiada na wyzwania nowoczesnego budownictwa.

Jaki Styrodur (XPS) wybrać pod płytę fundamentową?

Decyzja o budowie domu na płycie fundamentowej to krok w stronę nowoczesności i efektywności energetycznej. Jednak klucz do pełnego sukcesu leży w doborze odpowiedniego materiału izolacyjnego, który sprosta wyzwaniom pracy pod ogromnym obciążeniem płyty żelbetowej i całego budynku. Mowa tu o ekstrudowanym polistyrenie, powszechnie znanym jako XPS lub płyty XPS. Nie każda płyta XPS jest taka sama, a różnice w parametrach mają fundamentalne znaczenie dla trwałości i efektywności termicznej naszego fundamentu.

Podstawowym parametrem, na który musimy zwrócić uwagę przy wyborze XPS pod płytę fundamentową, jest wytrzymałość na ściskanie. Ten wskaźnik, często oznaczany jako CS(10), informuje nas, jakie obciążenie punktowe lub rozłożone jest w stanie przenieść materiał bez trwałego odkształcenia większego niż 10%. Typowo, dla zastosowania pod płytę fundamentową, rekomendowane są płyty o wytrzymałości na ściskanie na poziomie co najmniej 300 kPa. W praktyce oznacza to, że 1 metr kwadratowy takiej płyty jest w stanie przenieść obciążenie 30 ton. Stąd powszechnie używane określenia typu XPS 300 czy XPS TOP 30, gdzie liczba 300 lub 30 w nazwie handlowej często odnosi się właśnie do tej minimalnej wytrzymałości.

Dlaczego akurat 300 kPa? Pamiętajmy, że płyta fundamentowa przenosi ciężar ścian nośnych, stropów, dachu, wyposażenia, a także obciążenia zmienne, takie jak śnieg czy wiatr, kumulując wszystko na izolacji pod spodem. Choć obciążenie to jest rozłożone na całej powierzchni płyty, sumaryczna waga jest znacząca. Materiał o niższej wytrzymałości mógłby ulec zgnieceniu w miejscach większych obciążeń (np. pod ścianami nośnymi), prowadząc do osiadania części płyty i potencjalnego pękania. 300 kPa to wartość, która w zdecydowanej większości standardowych projektów domów jednorodzinnych gwarantuje, że izolacja utrzyma ciężar bez problemów. Dla budynków o nietypowej konstrukcji lub znacznie większych obciążeniach (np. duże domy z masywnymi stropami żelbetowymi, ciężkie dachy), może być konieczne zastosowanie płyt o wyższej wytrzymałości, np. XPS 500 czy nawet XPS 700.

Kolejnym kluczowym parametrem jest nasiąkliwość. Styrodur do płyty fundamentowej znajduje się w stałym kontakcie z gruntem, często wilgotnym, a w przypadku wysokiego poziomu wód gruntowych – nawet zanurzonym. Dlatego absolutnie niezbędne jest, aby materiał izolacyjny miał minimalną chłonność wody. Płyty XPS, dzięki swojej zamkniętej strukturze komórkowej, charakteryzują się bardzo niską nasiąkliwością (zazwyczaj poniżej 1%, a często znacznie poniżej 0,5% po długotrwałym zanurzeniu, oznaczane jako WL(T) lub WLT). To kluczowe, ponieważ nasiąknięcie wodą drastycznie obniżyłoby właściwości termoizolacyjne materiału (woda przewodzi ciepło znacznie lepiej niż powietrze uwięzione w strukturze). Zastosowanie płyt o zbyt wysokiej nasiąkliwości w tym miejscu to proszenie się o kłopoty – mostki termiczne zamiast izolacji, wilgoć pod podłogą i utrata energii.

Nie możemy zapomnieć o współczynniku przewodzenia ciepła Lambda (λ). Określa on, jak dobrze dany materiał przewodzi ciepło. Im niższa wartość Lambda, tym lepsza izolacyjność materiału. Typowe wartości Lambda dla płyt XPS stosowanych pod płytą fundamentową wahają się zazwyczaj w przedziale od 0.034 do 0.036 W/mK. Wybierając płyty XPS, zawsze szukajmy tych o najniższej deklarowanej wartości Lambda, ponieważ pozwoli to osiągnąć wymaganą wartość współczynnika przenikania ciepła (U) dla podłogi na gruncie przy mniejszej grubości izolacji lub zapewni wyższy poziom izolacyjności przy danej grubości.

Grubość warstwy izolacji z XPS jest równie ważna, co jej parametry. Określana jest ona w projekcie budowlanym na podstawie obliczeń projektanta, uwzględniających wymagane przepisy dotyczące izolacyjności termicznej (współczynnik U dla podłogi na gruncie), strefę klimatyczną oraz standard energetyczny budynku (np. dom energooszczędny, pasywny). Typowe grubości izolacji pod płytą fundamentową w Polsce wynoszą zazwyczaj od 10 cm (dla budynków o niższych wymaganiach energetycznych) do 25-30 cm lub nawet więcej w przypadku domów pasywnych. Zazwyczaj stosuje się układanie izolacji w dwóch lub więcej warstwach (np. dwie warstwy po 15 cm zamiast jednej 30 cm), co pozwala lepiej wyeliminować mostki termiczne dzięki przesunięciu spoin. Na przykład, jeśli projekt zakłada 20 cm izolacji, można zastosować dwie warstwy po 10 cm. Przy układaniu wielu warstw, stawy poszczególnych warstw nie powinny się pokrywać – to "złota zasada" skutecznego układania izolacji, której zaniedbanie prowadzi do niepotrzebnych strat ciepła. Producenci oferują płyty XPS o różnych grubościach, co ułatwia dopasowanie do wymagań projektu.

Innym aspektem są krawędzie płyt. Wielu producentów oferuje płyty z frezowanymi krawędziami (np. zakładką, pióro-wpustem). Taki rodzaj krawędzi ułatwia dokładne dopasowanie płyt, minimalizując powstawanie szczelin, które mogłyby stać się niechcianymi mostkami termicznymi. Choć spoiny między płytami często uszczelnia się dodatkowo pianką montażową dedykowaną do XPS, zastosowanie płyt z zakładką stanowi dodatkowe zabezpieczenie i usprawnia montaż. Warto sprawdzić, czy wybrany produkt posiada takie frezowanie, zwłaszcza jeśli mamy do czynienia z dużymi powierzchniami do zaizolowania.

Podsumowując, wybór odpowiedniego Styroduru pod płytę fundamentową to nie kwestia kupienia "jakiegokolwiek różowego czy niebieskiego". To świadoma decyzja oparta na parametrach: minimalna wytrzymałość na ściskanie 300 kPa (lub więcej, jeśli projekt wymaga), bardzo niska nasiąkliwość (WLT < 0.7% lub mniej) oraz jak najniższy współczynnik Lambda (poniżej 0.036 W/mK). Grubość musi być zgodna z projektem, a frezowane krawędzie są cennym udogodnieniem. Skonsultowanie wyboru z projektantem lub doświadczonym wykonawcą jest zawsze dobrym pomysłem, aby upewnić się, że zastosowany materiał będzie służył bezawaryjnie przez dziesięciolecia, będąc cichym, ale potężnym stróżem domowego ciepła.

Korzyści z zastosowania Styroduru (XPS) pod płytą fundamentową.

Gdy mowa o budowie solidnego i energooszczędnego domu, rola fundamentu często sprowadza się w wyobraźni do funkcji konstrukcyjnej – ma po prostu utrzymać budynek. Jednak w nowoczesnym budownictwie fundament, a w szczególności płyta fundamentowa w połączeniu z odpowiednią izolacją, staje się integralną częścią przegrody termicznej budynku. I tu właśnie Styrodur (XPS) wkracza na scenę, przynosząc ze sobą wachlarz korzyści, które wykraczają daleko poza samo podparcie konstrukcji. Można powiedzieć, że to rozwiązanie typu "dwie pieczenie na jednym ogniu" – zapewnia stabilność i jednocześnie rewolucjonizuje efektywność energetyczną.

Pierwszą i być może najbardziej odczuwalną korzyścią jest radykalna poprawa izolacyjności termicznej. Fundamenty w tradycyjnej technologii, z ławami zagłębionymi w ziemi i izolacją układaną tylko po obrysie ścian, zawsze były potencjalnym źródłem znaczących strat ciepła, tak zwanych mostków termicznych. Grunt pod budynkiem ma stosunkowo stabilną, ale niską temperaturę przez cały rok. Bez odpowiedniej izolacji ciepło z ogrzewanych pomieszczeń "ucieka" do ziemi, a chłód "podchodzi" do góry. Zastosowanie ciągłej warstwy XPS pod całą powierzchnią płyty fundamentowej całkowicie eliminuje wszystkie mostki termiczne na styku budynku z gruntem. To tak, jakbyśmy położyli ciepły, gruby koc pod całym domem. Obniżenie współczynnika przenikania ciepła U dla podłogi na gruncie ma bezpośrednie przełożenie na niższe rachunki za ogrzewanie i przyjemniejszy, bardziej stabilny mikroklimat wewnątrz budynku – podłoga nie jest zimna w dotyku nawet zimą.

Trwałość i odporność to kolejne supermoce Styroduru pod płytą. Warunki pracy w gruncie są ekstremalne – wysoka wilgotność, potencjalny kontakt z wodą gruntową, ciśnienie gruntu i chemikalia w nim zawarte. Tradycyjne materiały izolacyjne, takie jak styropian ekspandowany (EPS), nie radzą sobie tak dobrze w takich warunkach ze względu na większą nasiąkliwość i niższą odporność mechaniczną. XPS natomiast, dzięki zamkniętokomórkowej strukturze, jest praktycznie nienasiąkliwy i wykazuje wysoką odporność na działanie wilgoci, pleśni, grzybów oraz cykli zamrażania i rozmrażania. Zastosowana raz, izolacja z XPS pod płytą fundamentową posłuży przez cały okres eksploatacji budynku, zachowując swoje właściwości termiczne przez dziesięciolecia, co jest kluczowe dla długoterminowej efektywności energetycznej i konstrukcyjnej.

Aspekt konstrukcyjny Styroduru o wysokiej wytrzymałości na ściskanie (np. XPS 300) jest często niedoceniany przez osoby spoza branży. Materiał ten nie tylko izoluje, ale także stanowi sztywną, równomiernie podpierającą warstwę dla wylewanej płyty żelbetowej. Zapobiega lokalnym ugięciom lub osiadaniu płyty w miejscach większego obciążenia. Wysoka nośność XPS sprawia, że podłoże dla betonu jest stabilne, a ciężar konstrukcji jest efektywnie rozkładany na większą powierzchnię gruntu poniżej. W przypadku trudnych warunków gruntowych, gdzie tradycyjne ławy mogłyby wymagać pogłębienia lub dodatkowego wzmocnienia podłoża, płyta fundamentowa oparta na nośnej izolacji XPS często okazuje się prostszym i bardziej ekonomicznym rozwiązaniem, minimalizującym ryzyko nierównomiernego osiadania budynku.

Płyta fundamentowa z izolacją XPS to także sposób na przyspieszenie procesu budowy. Choć może się wydawać, że układanie izolacji to dodatkowy krok, w rzeczywistości cały proces wykonania płyty, od przygotowania podłoża po wylanie betonu, jest zazwyczaj znacznie szybszy niż budowa tradycyjnych ław fundamentowych wraz z późniejszym wylewaniem chudziaka i ocieplaniem. Podane w danych 6-7 dni to imponujący wynik w porównaniu do 2-3 tygodni dla tradycyjnego fundamentu. Szybkość wynika z prostszej formy wykopu, braku konieczności szalowania ław i możliwości szybkiego przygotowania podłoża pod izolację. Czas to pieniądz na budowie, a szybsze ukończenie fundamentu oznacza wcześniejsze rozpoczęcie prac murarskich, co jest kluczowe, zwłaszcza przy budowie w mniej sprzyjających porach roku.

Płyta fundamentowa z odpowiednią izolacją XPS zapewnia również lepszą ochronę przed podchodzeniem wód gruntowych i wilgocią z gruntu. W połączeniu z odpowiednio dobraną i zainstalowaną hydroizolacją oraz ewentualnie warstwą drenażową (jak tłuczeń pod izolacją), Styrodur do płyty fundamentowej tworzy skuteczną barierę, która chroni płytę żelbetową i cały budynek przed wilgocią kapilarną oraz naciskającą wodą gruntową. Jest to nieocenione na terenach podmokłych lub z wysokim poziomem wód gruntowych, gdzie tradycyjne rozwiązania hydroizolacyjne bywają bardziej skomplikowane i kosztowne, a ryzyko ich uszkodzenia wyższe. Pasywna płyta fundamentowa to swoista "wanna" izolowana od spodu, która skutecznie oddziela budynek od niekorzystnych warunków gruntowych.

Wreszcie, wybór płyty fundamentowej z izolacją XPS wpisuje się idealnie w trend budownictwa energooszczędnego i pasywnego. W tych standardach energetycznych każdy element przegrody termicznej musi być dopracowany do perfekcji. Fundament jest jednym z największych mostków termicznych w "starym" modelu budownictwa. Izolacja cieplna fundamentu styrodurem xps to podstawowy element konstrukcji, która ma minimalizować zapotrzebowanie na energię do ogrzewania. Płyta z XPS zapewnia płynne przejście izolacji ścian do izolacji podłogi na gruncie, tworząc spójną i szczelną obudowę termiczną budynku, która jest fundamentem niskiego zużycia energii i przyszłych oszczędności. Zastosowanie tego rozwiązania to inwestycja, która zwraca się nie tylko w niższych rachunkach, ale także w komforcie, trwałości i wartości samego budynku.

Pamiętajmy też o ekologii. Niższe zapotrzebowanie na energię to mniejsza emisja CO2. Choć produkcja XPS wymaga energii, jego długowieczność i efektywność przez cały okres życia budynku znacząco przyczyniają się do zmniejszenia śladu węglowego domu w perspektywie dziesięcioleci. Zatem płyty XPS pod płytą fundamentową to rozwiązanie korzystne nie tylko dla naszego portfela i komfortu, ale także dla środowiska. Analizując te wszystkie korzyści, widać jasno, że zastosowanie Styroduru pod płytą fundamentową to nie jest opcja, ale raczej konieczność w nowoczesnym, odpowiedzialnym budownictwie.

Montaż Styroduru (XPS) pod płytą fundamentową krok po kroku.

Montaż Styroduru pod płytą fundamentową to proces wymagający precyzji i przestrzegania określonych etapów. To od jakości wykonania tego etapu zależy nie tylko efektywność izolacji termicznej, ale także stabilność i trwałość całej płyty. Nie jest to czynność skomplikowana, ale wymaga dokładności i dbałości o detale. Zanim jednak położymy choćby jedną płytę XPS, musimy mieć solidne fundamenty pod samo wykonanie, czyli... dokumentację.

Pierwszym i absolutnie nienegocjowalnym krokiem, o czym wspominały dostarczone dane, jest wykonanie badań geologicznych gruntu oraz posiadanie szczegółowego projektu budowlanego płyty fundamentowej. Geotechnika to nasz najlepszy przyjaciel na tym etapie. To ona powie nam, z jakim gruntem mamy do czynienia, jaka jest jego nośność i przede wszystkim, jak głęboko zalegają wody gruntowe. Te informacje są kluczowe dla projektanta do prawidłowego zaprojektowania grubości płyty, ilości zbrojenia, a także wyboru odpowiedniej wytrzymałości i grubości warstwy izolacji XPS. Projekt budowlany to mapa, bez której łatwo zgubić się w gąszczu potencjalnych błędów. Nie bagatelizujmy tego etapu – pomyłka tutaj może kosztować o wiele więcej niż sam koszt badań czy projektu.

Po uzyskaniu projektu i wiedzy o gruncie przystępujemy do prac ziemnych. W przypadku płyty fundamentowej nie musimy kopać głębokich wykopów, jak to ma miejsce przy tradycyjnych ławach – płyta jest posadowiona płytko, często niemal na powierzchni gruntu rodzimego. Grunt jest usuwany na niezbędną głębokość (zazwyczaj kilkadziesiąt centymetrów, w zależności od projektu, np. 40-60 cm), aby usunąć warstwę humusu i osiągnąć stabilne podłoże. Dno wykopu powinno być starannie wyrównane i zagęszczone. Na tak przygotowanym podłożu układa się warstwę podsypki stabilizującej – najczęściej jest to gruba warstwa (np. 20-30 cm) zagęszczonego mechanicznie piasku lub żwiru. W niektórych przypadkach, zwłaszcza na słabszych gruntach, na podsypce wykonuje się jeszcze warstwę chudego betonu (ok. 10 cm grubości), co daje idealnie równe i sztywne podłoże pod izolację. Dobre przygotowanie tej warstwy to podstawa sukcesu, unikniemy wtedy ryzyka nierównomiernego osiadania płyty.

Zanim położymy pierwsze płyty XPS, na przygotowanej i wyrównanej warstwie (podsypce żwirowej, piaskowej lub chudym betonie) rozkłada się warstwę separacyjną lub poślizgową. Może to być geowłóknina (szczególnie jeśli izolacja leży bezpośrednio na żwirze/piasku) lub cienka folia polietylenowa. Funkcja tej warstwy jest dwojaka: chroni płyty XPS przed mechanicznym uszkodzeniem przez ostre krawędzie kruszywa oraz zapobiega przedostawaniu się drobnych cząstek materiału z podbudowy w spoiny między płytami izolacji. Folia może też ułatwiać swobodne osiadanie betonu na izolacji podczas wylewania, minimalizując ryzyko "wklejenia" się XPS w podbudowę.

Teraz następuje kluczowy moment – układanie płyt Styroduru. Płyty układa się szczelnie jedna obok drugiej, dbając o jak najmniejszą liczbę szczelin. Jeśli stosujemy płyty z frezowanymi krawędziami (zakładką, pióro-wpustem), montaż jest łatwiejszy i spoiny są bardziej szczelne. Układanie zazwyczaj rozpoczyna się od narożnika i postępuje w rzędach. Bardzo ważne jest, aby spoiny w sąsiednich rzędach były przesunięte względem siebie – jak w murze z cegieł. Eliminuje to ryzyko powstawania ciągłych mostków termicznych. Jeśli projekt wymaga większej grubości izolacji (np. 20, 25, 30 cm), płyty układa się warstwowo (np. dwie warstwy po 10 cm, trzy po 10 cm itd.). W takim przypadku absolutnie konieczne jest przesunięcie spoin pomiędzy poszczególnymi warstwami. Spoiny pomiędzy płytami w obrębie tej samej warstwy można dodatkowo uszczelnić specjalną pianką montażową dedykowaną do XPS, aby zagwarantować pełną szczelność.

Niezwykle ważnym elementem, o którym często się zapomina, jest odpowiednia izolacja krawędzi płyty fundamentowej. Warstwa izolacji termicznej spod płyty musi płynnie połączyć się z izolacją ścian fundamentowych (jeśli ściana jest murowana bezpośrednio na płycie) lub ścian zewnętrznych parteru. Na obrysie płyty fundamentowej, wzdłuż krawędzi wykopu, przed wylaniem betonu, układa się pionowo płyty XPS o odpowiedniej grubości i wysokości (np. o grubości odpowiadającej grubości izolacji pod płytą). Tworzą one szalunek tracony i jednocześnie obwodową izolację termiczną, która eliminuje liniowe mostki termiczne na styku płyty z powietrzem zewnętrznym i gruntem na obwodzie. Ten detal ma kolosalne znaczenie dla końcowego współczynnika U podłogi na gruncie i jest absolutnie kluczowy w budownictwie pasywnym.

Po ułożeniu całej warstwy izolacji termicznej z XPS, na jej powierzchni rozkłada się warstwę paroizolacji i/lub hydroizolacji oraz barierę antyradonową (jeśli jest wymagana ze względu na stężenie radonu w gruncie). Najczęściej stosuje się do tego celu grube folie polietylenowe o grubości co najmniej 0.2 mm, specjalistyczne membrany hydroizolacyjne lub folie przeciwrado nowe. Kluczowe jest, aby warstwa ta była ułożona bardzo starannie, z zakładami o odpowiedniej szerokości (zazwyczaj minimum 10-15 cm), a wszystkie połączenia (zakłady, przebicia) były szczelnie sklejone specjalnymi taśmami dedykowanymi do hydroizolacji. Zadaniem tej warstwy jest zabezpieczenie płyty żelbetowej przed wilgocią migrującą z gruntu w górę, niezależnie od izolacji XPS, która chroni termicznie i jest odporna na wilgoć. Paroizolacja zapewnia dodatkową pewność suchości konstrukcji płyty.

Na warstwie paroizolacji (lub bezpośrednio na XPS, jeśli tak przewidziano w projekcie i nie ma warstwy paroizolacyjnej układanej na izolacji) układa się zbrojenie płyty fundamentowej. Zbrojenie, czyli siatki lub pręty stalowe, układa się na specjalnych podkładkach dystansowych (najczęściej plastikowych lub betonowych), które zapewniają jego prawidłowe położenie w masie betonowej, zgodnie z projektem. Zbrojenie jest kluczowe dla nośności płyty żelbetowej, dlatego jego prawidłowe ułożenie jest niezbędne. Montuje się także wszelkie przejścia instalacyjne (rury kanalizacyjne, peszle elektryczne), które muszą zostać zalane w betonie. Te przejścia przez warstwę izolacji i hydroizolacji muszą być wykonane i uszczelnione z najwyższą starannością, ponieważ są potencjalnymi punktami infiltracji wody lub radonu.

Ostatnim, ale kulminacyjnym etapem jest wylanie mieszanki betonowej. Beton pod płytę fundamentową powinien być odpowiedniej klasy, zgodny z projektem. Mieszankę wylewa się równomiernie na przygotowane zbrojenie, a następnie starannie zagęszcza (wibruje), aby usunąć pęcherze powietrza i zapewnić wypełnienie wszystkich zakamarków. Po wylaniu powierzchnię płyty wyrównuje się i zaciera. Bardzo ważne jest, aby zapewnić betonowi odpowiednie warunki do wiązania i dojrzewania – chronić go przed zbyt szybkim wysychaniem (szczególnie w upalne dni, poprzez polewanie wodą lub przykrycie folią) oraz przed deszczem czy mrozem. Proces wiązania betonu trwa kilka dni (podany w danych czas ok. tygodnia do stawiania pierwszych ścian jest realistyczny, oczywiście po konsultacji z kierownikiem budowy), a w tym czasie kluczowa jest prawidłowa pielęgnacja, aby beton osiągnął zakładaną wytrzymałość. Dobrze wykonany montaż Styroduru i pozostałych warstw to gwarancja, że płyta fundamentowa będzie solidnym, ciepłym i suchym fundamentem pod przyszły dom.

Porównanie typowych wytrzymałości na ściskanie dla płyt XPS

Wybierając Styrodur pod płytę, kluczowy jest parametr wytrzymałości na ściskanie. Poniższy wykres ilustruje typowe wartości CS(10) dla różnych rodzajów płyt XPS dostępnych na rynku, co ułatwia zrozumienie oznaczeń i dopasowanie materiału do wymagań projektowych, pamiętając, że pod płytę fundamentową minimum to zazwyczaj 300 kPa.